Volle maan tussen 12 oktober en 10 november.
Het is nu de tijd om ons serieus op de winter voor te bereiden. Vroeger was het letterlijk nodig nu op jacht te gaan, en de wintervoorraad aan te vullen met wat er in de natuur nog te vinden was. Nu kunnen we ons ook richten op een spirituele jacht: het is een periode waarin we makkelijk contact krijgen met de 'rode draad' die door ons leven loopt. We worden weer gewezen op de essentie van ons leven, en kunnen plannen maken voor de toekomst. De jachtmaan gaat over de dood. De natuur gaat dood om te rusten en ruimte te maken voor nieuw leven. Het toestaan van de leegte als niets achter blijft, in vertrouwen dat op een dag er weer nieuw leven zal komen.
Als je nu naar buiten gaat zie je dat moeder natuur maakt haar keuzes. De ochtenden zijn vaak in nevelen gehuld en de kale bomen laten een heel andere schoonheid zien. Wie ben jij als je al je bladeren hebt laten vallen? Soms waait het stormachtig en dan zijn er weer felle opklaringen met prachtige regenbogen. Een harde windvlaag ruimt direct op wat niet meer bij je past en maakt zo de weg vrij. Deze volle maan markeert de overgang tussen verleden en toekomst. In deze maancyclus vinden we ook het Keltisch nieuwjaarsfeest Samhain. Omdat we op een overgang vinden zijn de sluiers tussen de andere wereld dun en kun je er gemakkelijker contact mee maken. Hierdoor kunnen rituelen in deze periode meer transformatiekracht in zich dragen. Denk aan de transformatie van graan tot brood, van druiven tot wijn. Het is een moment om dankbaar te zijn voor de overvloed en te kiezen wat we meenemen het donker in.
De brem, ook wel bezemkruid genoemd, helpt met opruimen en schoon maken. De wijkrank is de belangrijke plant bij deze maan. De druiven en andere bessen en bramen die zijn geoogst, zijn inmiddels getransformeerd in een magische drank. Wilde wijnranken zijn gevonden in fossielen uit het Tertiair, 60 miljoen jaar oud. Er zijn sporen gevonden van een druivencultuur die meer dan zevenduizend jaar geleden bestond in het gebied van de Eufraat en de Tigris. De Soemeriërs die deze streek rond 3000 v. Chr. in bezit namen kenden de techniek van het wijn maken en droegen deze over aan de Babyloniërs. De Joden waren al in de Bronstijd bekend met wijnbouw. Na de Zondvloed, vertelt de Bijbel ons, werd Noach een landman en plantte een wijngaard. Voor de Joden was de wijnstok 'het zinnebeeld van overvloed en Gods zegening', een nationaal symbool dat werd afgebeeld op mozaïekvloeren en muurschilderingen, op deuren van synagogen, op aardewerk, meubilair, grafstenen en munten. Om maar aan te geven hoe lang wijn al onderdeel is van rituelen van verschillende volken. De Romeinen schreven aan de wijn geneeskrachtige eigenschappen toe. Jezus drinkt wijn tijdens het laatste avondmaal en noemt het het bloed van Christus, zoals het brood zijn lichaam was.
Vaak wordt Samhain gezien als nieuwjaarsfeest. Vanuit die visie begint het nieuwe jaar met het verwelkomen van het donker. Met het omarmen van de dood en de leegte. Omdat vanuit daar weer een verlangen kan ontstaan. Vanuit de westerse cultuur begint het nieuwe jaar na de winterzonnewende. Als het licht is terug gekeerd. Dan stuk van donker, rust en wachten slaan we het aller liefst over. En jij?
Durf jij dood te gaan? Je bladeren te laten vallen en helemaal naakt en kaal rechtop te blijven staan? Jezelf volledig te laten zien met alle imperfecties. Durf jij de leegte te omarmen en te vertrouwen dat op een dag weer iets nieuws zal ontstaan? Wat laat jij achter?
Wat neem je mee het nieuwe jaar in, het donker in?