Mijn verhaal

Op mijn 18e werd mij verteld dat ik een depressie had. Ik deed al jaren aan automutilatie (mezelf snijden) en hoe meer ik in de knoop kwam, hoe meer dit mijn enige uitweg leek. Ik praatte niet over mijn gevoel, ik had geen idee hoe, nooit geleerd. Er waren geen woorden om de lading te dekken dus probeerde ik het niet te voelen. Ik werd bang om te voelen, bang om te leven. Ik sneed in mijn polsen en kwam bij de huisarts terecht. Niet omdat ik perse dood wou gaan, maar omdat ik het leven niet kon dragen. Na het eerste gesprek bij de hulpverlening ben ik niet meer terug gegaan. Ik kon er niet over praten, de woorden waren leeg. Ik was leeg. Alles was leeg. Op de automatische piloot leerde ik leven en klampte me vast aan regels en structuur. Zij zorgde ervoor dat ik het leven begreep en de juiste keuzes kon maken. Ik deed een opleiding, vond een baan en een huis. Kreeg een relatie en een kind. Maar ondanks dat ik de regels volgde lukte het me niet dit vol te houden. Ik uitgedaagd werd het anders te gaan doen. Deze uitnodiging kwam in de vorm van een burn-out ruim 10 jaar geleden. Ik besloot de uitnodiging aan te pakken. Ik leerde wat emoties waren want ik had geen idee. Boos, verdrietig, bang? Ik kon ze niet voelen, niet van elkaar onderscheiden. Ik wist niet wat ik voelde, dat ik dit kon voelen in mijn lichaam was een nieuwe ontdekking. Pas toen ik meer leerde voelen, leerde ik mijn eigen patronen kennen. Ik kreeg inzicht in hoe ik steeds andere tevreden wil houden en hierin mijn eigen grenzen niet respecteer. Ik leerde hoe mijn familiesysteem verbonden is met mij en wat ik doe. Dit ging mer een hoop weerstand en was zeker niet gemakkelijk, maar absoluut de moeite waard. Steeds meer en meer word ik uitgedaagd mezelf te onderzoeken en ontdekken. Steeds meer en meer leer ik te luisteren naar de stem van mijn hart in plaats van die van mijn hoofd. Ja, probeer, want ook ik ben maar een mens en ook voor mij heeft het leven steeds weer nieuwe uitdagingen. Ik heb niet alle antwoorden maar ik ben ervan overtuigd dat jij die wel hebt. Diep binnen in jouw ligt wat jij nodig hebt. Als therapeut en ervaringsdeskundige kan ik je begeleiden op deze weg naar binnen. Onderweg komen we weerstand tegen, spiegels die je dat laten zien wat je wellicht liever onbewust had gehouden maar wat je verder brengt. Door inzicht te krijgen in je eigen patronen, je innerlijke kind stukken te helen en de verbinding met je innerlijke zelf en je lichaam te versterken help ik je op weg. Je moet het zelf doen, maar het hoeft niet alleen. 

In mijn jaren werkzaam als therapeute heb ik mijn clienten meer houvast kunnen bieden, een gevoel van rust in zichzelf. Het gevoel dat je je plek hebt gevonden, dat het goed is, minder verloren, druk, zoekend. Het gevoel laat zich moeilijk vangen in woorden. Een gevoel van geluk, van kunnen genieten en zin hebben in het leven. Hierdoor hebben zij belangrijke doelen kunnen bereiken zoals gelukkiger zijn met zichzelf, grenzen aangeven, een liefdevoller eetpatroon waardoor ze kunnen afvallen, maar ook het behouden of juist verbreken van een relatie. Lichamelijke klachten zoals hoofdpijn en buikpijn kunnen afnemen of zelfs verdwijnen, slaapproblemen worden opgelost. Maar belangrijker nog is dat al deze clienten steeds dichter bij zichzelf komen en doordat ze de eigen patronen inzichtelijk krijgen kunnen ze in de toekomst ook nieuwe problemen het hoofd bieden of belangrijke doelen bereiken. De toolbox die je meekrijgt in de behandeling blijft altijd bij je.