Stel je voor dat je op een feestje bent. Je hebt het helemaal naar je zin. Je straalt, bent in je element. Maar precies op dat moment, als het net super gezellig is, moet je naar huis. Je baalt als een stekker, maar je bent dankbaar voor de mooie herinnering. De hele week denk je nog terug aan dat leuke feestje met een fijn gevoel in je buik.
Misschien heb je ook wel eens meegemaakt dat je te lang op een feestje bent gebleven, dat de sfeer omsloeg, er iets vervelends gebeurde of je gewoon te moe (of dronken) was om nog fijn naar huis te kunnen. Dat je dacht, 'was ik nou maar eerder naar huis gegaan'. Dan denk je terug met vervelend gevoel in je buik.
Misschien ben jij niet zo van de feestjes, of is het te lang geleden sinds corona. Dan herken je dat gevoel misschien wel van die keer dat je te lang door had gesport en je een blessure opliep terwijl het juist zo lekker ging. Of die keer dat het avondeten zo lekker was dat je maar bleef opscheppen en je uiteindelijk de hele avond buikpijn had en misselijk was. Of toen je maar door bleef werken totdat je overspannen raakte en een burn-out kreeg. Of toen... Ik denk dat het idee wel een beetje duidelijk is. We doen dit namelijk allemaal wel eens, of vaker.
Onze maatschappij is gericht op actie, presteren, doen, stralen, meer. We krijgen het met de paplepel ingegoten als kind. Op school wordt je beloond voor hard werken, maar niemand geeft je een complimentje als je wat langer in bed ligt of even lekker zit te niksen. Iedereen is dol op de zomer, maar niemand wil de winter. Stoppen, genoeg, terugtrekken en opgeven doen we liever niet. We vieren het leven, maar mogen vaak niet praten over de dood. Toch is dit element zo belangrijk in de cyclus van leven, dood en wedergeboorte.
Als we kijken naar de natuur, zijn we nu over het hoogtepunt heen. De zomer is nog bezig maar we gaan al langzaam richting de winter. In het voorjaar hebben we gezaaid, nu is het tijd om te oogsten. Als we het langer laten groeien zal het doorschieten en uiteindelijk verdorren en houden we niets over. Op het hoogtepunt moeten we oogsten en afstand doen van al het andere, hoe moeilijk soms ook. Soms is het genoeg en moeten we onze jas aan gaan doen, de vork neerleggen, de computer afsluiten, juist op het hoogtepunt. Dat zorgt ervoor dat we een fijn gevoel over houden in onze buik. Het lijkt zo makkelijk, zelfs voor mij als ik het nu opschrijf. Dat is het niet. Het is een offer wat me moeten brengen om iets anders te behouden.
De maan van de roos
Probeer niet vast te houden aan wat eigenlijk al voorbij is. Dat is wat deze maan ons leert. Vanuit de oude verhalen geeft de graangod zijn leven om de mens voedsel te geven wanneer het graan geoogst wordt. Dit offer wordt uitgevoerd door een godin, Venus voor de Romeinen, Aphrodite voor de Grieken en Freya voor de Germanen. Allen godinnen van liefde en vruchtbaarheid. Deze godinnen zijn niet alleen verzorgend en vruchtbaar maar zijn ook de kracht die het kaf van het koren scheid en zonder pardon alles op offert dat niet langer bestaansrecht heeft. Het offer is een essentieel onderdeel van de cylus vruchtbaarheid, dood en wedergeboorte. De roos staat namelijk niet alleen voor liefde, maar ook voor opoffering.
Ritueel
Zoek een flinke kiezelsteen uit. Neem een momentje voor jezelf om na te denken over wat jij vanuit liefde moet offeren om iets anders te krijgen of te behouden? Het mag best groot zijn, wat moeite kost om uit te voeren. Je hebt een aantal manen de tijd om afscheid te nemen, te verwerken en rusten. Waar heb je genoeg van? Waar moet je eigenlijk mee stoppen? Bedenk goed dat het je uiteindelijk ook iets op gaat leveren en weeg dit tegen het offer af. Scheid het kaf van het koren. Wat bewaar je en wat doe je weg? Schrijf dit op een steen en draag deze tot volle maan bij je. Bereid je voor op het offer dat je tijdens de volle maan zult brengen, en voel ook het gewicht van de steen die je met je mee draagt.
Tijdens de volle maan op 24 juli zoek je een rustige plek in het park of je tuin en neem de steen en een roos mee. Geef de steen aan de aarde en plaats de roos als teken van een liefdevol afscheid. Zeg een klein gebed, mantra of spreuk die voor jouw passend is bij dit afscheid.