Volle maan tussen 15 juli en 14 augustus
In onze wereld van dualiteiten is de balans ontzettend belangrijk maar zeker niet altijd gemakkelijk. In het diepste donker van de winter werd het licht geboren. In het helderste licht wordt nu het donker weer geboren want zonder licht kan het donker niet ontstaan. Midzomer, de langste dag, het meeste licht is voorbij. Dat betekend dat we weer richting het donker gaan. De richting de winter, de stilte en de dood. Dit merk je al in de nachten die steeds ietsje langer en kouder gaan worden. Het licht heeft ons veel gebracht en zal dit de komende tijd nog blijven doen in vruchten die rijpen en oogsten die komen. Het is fijn om de oogst te ontvangen van wat we hebben gezaaid, te plukken wat we mee willen nemen de winter in. De dankbaarheid te voelen van de overvloed die moeder aarde ons elk jaar toch weer geeft.
Het graan wordt van oudsher in deze maan geoogst. De graangod of in sommige verhalen de vegetatiegod wordt geofferd om de mensheid van voedsel te voorzien. We geven de tastbare aanwezigheid van het graan op de akker op om de oogst te verwerven. Een overvloed aan graan dat men vroeger bewaarde om de winter door te komen. Van levensbelang dus. Het kaf werd van het koren gescheiden. De symboliek van de boos is in verhalen op verschillende manieren verbonden met de vegetatiegod maar ook met de godin. De roos staat vaak voor liefde en zien we terug bij godinnen zoals Afrodite, Venus en Freya. Er zijn veel verhalen over de roos en dat hij deze tijd bloeit brengt hem bij deze maan. Enkele leuke weetjes; Galappels die soms op rozentakken worden aangetroffen, werden in Duitsland nesten van Frau Holle genoemd en men zei dat ze tegen beheksingen en slapeloosheid hielpen. Rozenblaadjes die door insecten werden opgerold om er hun eitjes te leggen, werden heksenknopen genoemd en men zei dat heksen die gebruikten om mee te toveren. Rozengeur en maneschijn hebben duidelijk met méér dingen te maken dan met zoete romantiek.
De boom die bij deze maan hoort is de Hulst. Zoals ik bij de plantmaan heb omschreven vindt er in deze periode de wisseling plaats tussen de Eik en de Hulst. Na Midzomer wordt de groeikracht, gesymboliseerd in de Eikkoning, omgezet in de afbrekende kracht van de Hulstkoning. We gaan het tweede deel van het jaar in, waarbij alles langzaam afsterft en de natuur tot rust kan komen. Deze maan is de eerste van de oogstmanen, want verschillende gewassen zullen we op verschillende tijden oogsten. Maar ook wat we niet oogsten zal het uitbloeien en verrotten zodat alleen de zaden over blijven. Dat proces van verrotten en rusten is noodzakelijk om de cyclus verder te laten verlopen. Deze cyclus van groeien en afbreken die telkens weer rond gaat als afwisselende krachten die elkaar in balans houden. Tijdens midwinter zal de Eikkoning weer winnen van de Hulstkoning en zal het tij keren. Niet dat alles dan meteen gaat groeien want het moet dan nog gezaaid worden, maar als groeikracht die dan weer de aarde kan bevruchten. Dit proces verloopt zeer geleidelijk.
Om onze verbinding met de aarde in balans te houden is het belangrijk haar weer iets terug te geven. Een offer te brengen als dank voor alles wat zij ons geeft. Een offer vanuit liefde voor de cyclus van vruchtbaarheid, dood en wedergeboorte. De groeikracht neemt af en wordt omgezet in een afbreek proces. De afbrekende kracht die het kaf van het koren scheid, zonder pardon alles opoffert dat niet langer een bestaansgrond heeft. Het kan goed zijn om deze periode eens na te denken over wat jij wilt offeren. Stel je voor dat je een relatie die je na veel wikken en wegen beëindigt omdat je jezelf een nieuwe kans wilt geven je leven anders in te richten. De directe 'oogst' is dan je vrijheid, maar net als de natuur gedurende een half jaar weer geleidelijk terugkeert naar de periode van rust, heeft ieder die een relatie verbreekt een tijd nodig om dit te verwerken en van zich af te zetten. Een ander voorbeeld is dat je een bepaalde houding of manier van handelen wilt veranderen. Stel dat je je snel aangevallen voelt en dan in de verdediging gaat, wat altijd voor jouw gevoel op ruzie uitdraait. Als je besluit niet meer zo snel een defensieve houding aan te nemen, offer je daarmee min of meer een deel van jezelf op. Ook dit heeft tijd nodig om, met vallen en opstaan, te leren hiermee om te gaan. Goede voornemens houden altijd een offer in, omdat je iets loslaat en wat je je voorneemt meestal moeite kost om uit te voeren. Als symbolisch offer kun je iets van natuurlijke materialen kunnen maken en dit brengen naar een plek waar jij je verbonden voelt. Maar je kunt ook met een vuilniszak op pad gaan en de natuur helpen door zwerfafval op te ruimen. Ook daarvoor zal ze je dankbaar zijn.