Volle maan tussen 19 maart en 18 april.
Toen ik voor het eerst in contact kwam met de maan vond ik de Maan van de dood lastig. Juist in een tijd waar alles begint te groeien en ontwaken, is er ineens De Dood. Het voelt tegenstrijdig, als twee uiterste die elkaar ontmoeten. Tijdens de vorige manen bevond alles wat leeft zich nog onder de grond en was het veilig tegen barre weersomstandigheden. Nu is dat anders. De maan van de Dood vertegenwoordigt de harde realiteit van het leven. Juist dat prille ontluikende leven is niet altijd opgewassen tegen de krachten der natuur. Het leven kan zwaar zijn voor jonge dieren en kleine plantjes.
De natuur doet alles wat ze doet graag in overvloed. Er valt niet een eikel van de eikenboom maar er vallen er tientallen, wat zeg ik, honderden. Niet elk van deze eikels zal ontkiemen zoals we de afgelopen maan hebben gezien. Maar zelfs als een deel van deze eikels wel ontkiemd, zullen zij niet allemaal kunnen uitgroeien tot een grote stevige boom. Daar is simpelweg te weinig plaats voor in het gras onder de moederboom. Te weinig plaats in de aarde voor al die wortels, te weinig voedingsstoffen. Het gaat gewoon niet. Alleen een enkeling zal het geluk hebben te kunnen verder te groeien. Ook in de dierenwereld zien we vaak dat moeder big meer biggetjes krijgt dan tepels die ze heeft. Zelfs al zullen alle biggetjes kunnen drinken de eerste dagen, zullen er overleiden aan roofdieren, ziekten en wat nog meer. Dat is ook de bedoeling. Er is simpelweg niet genoeg voedsel als alle dieren het altijd maar zouden overleven. De dood is een essentieel onderdeel van dit geheel. Want doordat sommige dood gaan, krijgen anderen meer kans. Maar om een kans te krijgen, moet er wel eerst iets geboren durven worden. Iets moet durven te ontkiemen, zelfs als blijkt dat het in het proces verloren zal gaan.
Ik vind vaak van mezelf dat als ik iets begin, dat ik het dan ook af moet maken. Dat ik ergens alleen energie in mag stoppen als het uiteindelijk ook iets moois wordt. Maar de natuur in deze periode leert mij dat ik ook kan genieten van het kleuren van een tekening, zonder dat hij mooi of af hoeft. Gewoon om te genieten van dat het er nu is, en dat ik het later gewoon in de prullenbak kan gooien zonder dat het iets is geworden. Zonder een gevoel van falen. Als ik immers alle tekeningen die ik maak volledig af zou moeten maken en in een lijst aan de muur zou moeten hangen, was mijn muur overvol geweest. Er is simpelweg geen plek voor (om nog maar te zwijgen over de tijd en energie die ik er niet voor heb)
Tijdens deze maan is het de uitdaging om zacht te blijven en de tijd te nemen. De toename van energie verleid ons al gauw om te snel te gaan. Maar als je je dromen forceert hol je jezelf uit. Een plantje wat lekker in de warme kas groeit schiet al snel de hoogte in maar zal niet bestand zijn tegen de wind en niet sterk genoeg om zijn eigen gewicht te dragen. Daarom is het belangrijk om jouw kiemplantje gedoseerd bloot te stellen aan de elementen. Precies genoeg zodat het niet breekt maar wel sterker wordt. Wees zacht en gun jezelf tijd om te groeien, bescherm wat kwetsbaar is. Welke vergissingen maakte je op je pad? Omarm jezelf en glimlach om je innerlijke ongeduld.
De boom die bij deze maan hoort is de els. Deze beschermer van het hart helpt om met compassie naar moeilijke situaties te kijken. Accepteer gebeurtenissen die je niet kunt veranderen en wees mild in je oordelen over jezelf en anderen. De jonge bladeren en de bast van de els worden in de volksgeneeskunde gebruikt om hun koortswerende, herstellende en rustgevende eigenschappen. Een bad van afgetrokken elzenbladeren is goed voor zere of vermoeide voeten en men zegt dat je met een elzenblad in elke schoen beduidend langer kunt lopen dan zonder. Elzenzaden die door de wind meegevoerd in het water belanden, blijven drijven tot ze zich ergens aan de waterkant vasthechten op een plaats waar ze kunnen ontkiemen. Elzenhout wordt meestal alleen als brandhout gebruikt, maar onder water wordt dit hout bijzonder hard en duurzaam.
In volksverhalen is de els niet zo prominent aanwezig. De Kelten zagen in de els de drievoudige verschijning van Maagd, Moeder en Oude Vrouw omdat de els drie generaties vrouwelijke katjes tegelijk laat zien: de katjes die nog vrucht moeten dragen, katjes die de zaden in zich dragen en de proppen die hun zaden al hebben laten vallen.
De Maan van de Dood heeft niet te maken met nieuwe ontwikkelingen, maar met het begeleiden en beschermen van wat al op gang is gezet. De els vertegenwoordigt Moeder Aarde die haar kinderen voedt en behoedt, maar ook op de proef stelt. Wat niet is opgewassen tegen storm en nachtvorst zal de zomer nooit halen.